Natuurlijk leven in het ritme van je lichaam, de maan en de natuur
We staan op de drempel van de donkere tijd van het jaar: de herfst-equinox waarop de zon recht boven de evenaar staat en dag en nacht even lang zijn. Na deze dag worden de dagen korter en de nachten steeds langer. Op deze dag wordt het laatste oogstfeest van het Keltisch jaarwiel gevierd: Mabon. Mabon: het laatste oogstfeest op het Keltische Jaarwiel Mabon
Lughnassad of Lammas wordt in de Druïde traditie op 1 augustus gevierd. Dit is de tijd waarin het grote oogsten begint, de tijd van overvloed van Moeder Natuur. Lughnassad is het eerste oogstfeest dat de omslag van de zomer naar de herfst inluidt. Het begin van de oogsttijd In de oude tijd was Lughnassad een periode van een aantal weken waarin de grote jaarmarkten
Rond 21 juni hebben we de langste dag van het jaarwiel. De zon staat dan voor ons op het hoogste punt recht boven de kreeftskeerkring. Het is de langste dag en de kortste nacht van het jaar. Na een paar dagen op dit punt stil gestaan te hebben, beginnen de dagen bijna onmerkbaar weer korter te worden. Onze voorvaderen over de hele wereld vierden
In de nacht van 30 april op 1 mei wordt het jaarfeest Beltaine gevierd. Dit is de poort naar de zomer waar het Edelhert met trots en moed regeert. Op dit punt van het jaarwiel wordt gevierd dat de Moeder Godin en de Koning van het woud samen komen. De tijd waarin het vrouwelijke en het mannelijke samen het land bevruchten om een goede
Met Imbolc wordt de komst van de lente en het begin van het agrarische jaar gevierd. Het feest dat de overgang van de lange, donkere winter naar de bruisende lente markeert. Voor de oude Kelten was Imbolc het tweede belangrijke heilige feest op het jaarwiel. Het werd gevierd aan het begin van februari bij het zichtbaar worden van de eerste tekenen van de naderende
In het midden van de winter, rond 21 december, staat de zon een paar dagen stil en komt op en gaat onder op hetzelfde punt. Dit zijn de donkerste dagen van het jaar vlak voordat de dagen weer gaan lengen en we op weg gaan naar de langste dag. Op dit punt van het jaarwiel wordt in veel tradities een van de oudste feesten
December, de donkerste tijd van het jaar met midwinter en de kersttijd breekt aan. De periode in het jaar waarin Hestia me bij haar vuur roept. Hestia is de Griekse godin van de haard en familie. Haar naam betekent haardvuur. Ze vertegenwoordigt de eenvoudige huiselijke vreugde. In de oude Griekse tijd woonde ze in ieder huis en in iedere tempel in de ronde haard.
Het is alweer maandag, weer een week voorbij. De wekker loopt vroeg af en de lijst met dingen die gedaan moeten worden is weer eindeloos. De neiging om als een dolle aan de gang te gaan om alles voor elkaar te krijgen, is groot. In mijn hoofd is het druk. Druk met leuke ideeën, wat ik wanneer moet doen en wat ik niet vergeten mag.
Het is eind juli en de appelbomen in mijn kleine boomgaard hangen vol met appels. Het beloofd een rijke oogst te worden dit jaar. Echter, hoewel de appels nog wat tijd nodig hebben om te rijpen, ligt het onder de bomen al vol met appels. En daarin schuilt een prachtige natuurspiegel van de appelboom voor mijn eigen leven. De appelboom spaart haar energie
Voor mij begint alles met het ritme van de natuur. Het wisselen van de seizoenen en de steeds wisselende energie die dat met zich meebrengt. Dat circulaire principe is leidend voor mij en dat ritme zie ik overal weer terug: in het ritme van de maan, het natuurlijke hormoonritme van de vrouw en in het levensritme van alles dat leeft. Hoe meer je
