Eind oktober wordt Samhain gevierd, het feest dat onder andere gaat over dood en rouw.
De dood is altijd om ons heen maar de periode van november staat voor mij de dood extra op de voorgrond.
Ik zie het overal om me heen in de natuur waar loslaten de boventoon voert.
En ik voel het ook in mijzelf: wat mag ik laten gaan in deze tijd van het jaar.
De dood heeft een wrang en rauw randje, maar heeft voor mij ook een prachtige kant en zeker een functionele.
De dood en de cyclus van het leven
De dood wordt in onze maatschappij ervaren als een einde waarna alles ophoudt.
Dat wat dood is, is voorgoed verdwenen.
Dit perspectief op de dood maakt dat we collectief moeite hebben met loslaten en veranderingen. Met als ultieme angst, de angst voor de dood.
Een angst die voor velen verlammend werkt waardoor er ook een angst om te leven is ontstaan.
De dood heeft voor mij echter een belangrijke plek op de cirkel van geboorte, leven, dood en wedergeboorte.
Een cyclus waarbij er na de dood ook opnieuw een geboorte plaatsvindt.
In de natuur zie je dat terug in de lente als zaden ontkiemen en alles weer groen wordt.
In je eigen leven zie je dat doordat als er iets wegvalt, dus ‘sterft’, er vaak ruimte komt voor iets anders.
Iets waar je voorheen geen tijd voor had of letterlijk geen ruimte voor had in je huis bijvoorbeeld.
Hoe rauw de dood ook kan zijn, ze heeft wel degelijk een belangrijke, mooie kant.
Stervensproces en de dood
Meestal komt de dood niet zomaar om de hoek zeilen.
Over het algemeen gaat er een stervensproces aan vooraf.
Bladeren aan bomen verkleuren voordat ze losgelaten worden.
Een mens of dier wordt zwakker, er kan ziekte optreden en je ziet de dood naderbij komen tot ze zich daadwerkelijk aandient.
Iets wat je al jarenlang doet, kost steeds meer moeite of is ronduit niet leuk meer om te doen.
Hoe moeilijk dit stervensproces ook kan zijn, het helpt je wel in het proces van loslaten zoals het verkleuren van de bladeren een functie heeft voor de boom.
Daarna ontdek je dat er een soort vrijheid ontstaat waarin er weer nieuwe relaties of bezigheden mogelijk zijn.
Soms komt de dood plotseling en zag je het niet aankomen omdat een dierbare uit het leven weggerukt wordt door een ongeval of omdat je plotseling ontslagen wordt op je werk.
Of zoals een boom die geveld wordt in een storm.
Dan is het moeilijker te accepteren en kan er chaos ontstaan zoals wanneer de boom boven op het huis gevallen is en het dak beschadigd heeft.
Dan is er vaak een langere periode van herstel en heling nodig voordat er ruimte is voor iets nieuws.
De dood en rouw
Na iedere dood is er echter een periode van rouw nodig.
Het proces om het verlies of het einde van iets een plek te geven.
Een periode van rust waarin het gebeuren verwerkt wordt.
Daarna kan er ruimte ontstaan voor nieuwe dingen.
In de natuur zien we dit terug in de winter wanneer afgevallen blad verwerkt wordt tot vruchtbare en voedzame humus.
Pas na deze verwerkingsperiode kan er in de vruchtbare humus nieuw leven geboren worden in de vorm van ontkiemend zaad en nieuw blad aan bomen.
Als er een geliefde gestorven is, vinden we het normaal dat er een periode van rouw komt.
Hoewel we wel vinden dat dit dan maar met een paar weken afgerond moet zijn.
Vooruit, een jaar mag het ook nog duren, maar daarna moet het wel klaar zijn.
Rouw na de dood van een baan door ontslag of het afscheid nemen van je oude huis als je gaat verhuizen of als je stopt met iets wat je lange tijd gedaan hebt, is echter minder gewoon.
Ook dan is het echter verstandig om bewust een periode van rust in te bouwen om het oude een plek te geven en het nieuwe ‘geboren’ te laten worden.
De duur van de periode van rouw is iedere keer anders.
Soms is er even bewust bij stilstaan met een klein ritueeltje voldoende, soms heeft het een paar maanden of langer de tijd nodig.
Samhain, feest van dood en rouw
Eind oktober kun je het principe van de dood en rouw omarmen door het jaarfeest Samhain te vieren.
Zie wat er stervende is in je leven aan oude patronen, gewoontes, relaties, dingen die je doet, je werk of op andere vlakken.
Kijk naar wat je bent kwijtgeraakt, wat er ‘gestorven’ is in je leven het afgelopen jaar.
Neem de tijd om te rouwen om dat wat gestorven is gedurende de weken dat we verder afdalen naar het donkerste punt van het jaar rond 21 december.
Dat is het punt waarop het nieuwe levensvonkje oplicht, het punt van waar er ruimte ontstaat voor nieuwe dingen.
In de rust van de januari-weken kunnen dan de nieuwe impulsen ontstaan voor het groei-jaar dat voor je ligt.
In het e-boek over Samhain kun je meer lezen over de oorsprong van dit prachtige eerste jaarfeest op het Keltische Jaarwiel en krijg je praktische informatie over hoe je Samhain zelf kunt vormgeven.
Je kunt het hier bestellen en daarna direct downloaden.
Ik wens je een mooi Samhain toe.
Warme groet,
Astrid
